Κυριακή 3 Απριλίου 2011

Ζωή πίσω απ' την κάμερα

Θέλω δυο λόγια να σου πω, αλλά δεν ξέρω πως ν' αρχίσω..φοβάμαι να γυρίζω πίσω κι όμως τα όνειρα κάθε μέρα με γυρίζουν εκεί..είναι της μνήμης μου τα πιο όμορφα κομμάτια, αγαπημένα, σαν όργανα παλιά ξεκουρδισμένα..
Άλλο ένα απ' αυτά τα παράξενα τα βράδια, δε θα καταλάβεις, δεν έχει νόημα να διαβάσεις, δεν το νιώθεις, θα βιαστείς να ειρωνευτείς, να κατηγορήσεις.. Αναμνήσεις τριγυρνάνε στο μυαλό μου, αναμνήσεις από κόσμους τόσο διαφορετικούς και τόσο οικείους. Πότε πρόλαβα να ζήσω τόσα πράγματα;Πότε πρόλαβα να ακούσω αυτές τις μουσικές; Πότε πρόλαβα να δοκιμάσω τόσες γεύσεις, να μυρίσω τόσα αρώματα, να έρθω σε επαφή με τόσους ανθρώπους; Θα γελάσεις..
Ταινία δυο δεκαετιών -το λίγο μου γι'αυτό που λέμε ζωή- και η πρωταγωνίστρια εγκλωβισμένη στο "χρυσό" μικρόκοσμό της, αυτόν που εξηγείται μόνο με τις γνώριμες, γι΄αυτήν, εικόνες που ξεπετιούνται κάθε τρεις και λίγο στο μυαλό της..χα χα, μικρή, σαν να γεννήθηκες φαίνεται χθες, ενώ έξω υπάρχουν έξυπνοι μιλιούνια, όπως λέει κι ένα κομμάτι που μυρίζει ανάμνηση περισσότερο από κάθε άλλο.. 
Είναι κάτι στιγμές που νιώθει απίστευτα ευτυχής -γιατί όχι άλλωστε; μήπως πεινάει; μήπως κρυώνει; μήπως της λείπει η συντροφιά;- βολεύεται στη ζωή που έχει διαμορφώσει με τον κόπο των άλλων (αυτοί οι άλλοι!πόσα τους χρωστάς;!μια ζωή δεν είναι τίποτα!), στο πρόγραμμά της κι όμως αυτή η "επαναστάτρια χωρίς αιτία" που της φόρτωναν από μικρή ξεγλιστρά εύκολα και πάλι.."Θέλω τόσο, να φύγω από δω, να πετάξω σαν ήρωας, πάνω απ' τον ατλαντικό, να μπορώ να αγαπάω αυτά που θέλω, να χαθώ..". Τάσεις φυγής από το πουθενά και δίχως λόγο, κυκλοθυμία, κυριακάτικη ψυχή με μούτρα τσαγκαροδευτέρας, αλλά τόση ζωή μέσα της! 
Καμιά φορά εκεί πνιγμένη στα δάκρυά της σκέφτεται τον κόσμο..ναι, τον κόσμο! Όσο κι αν σου φαίνεται παράξενο ίσως τελικά να δίνει μεγάλη σημασία στο "τι θα πει ο κόσμος" μ' αυτό μεγάλωσε κι ας το απεχθανόταν μια ζωή κι ας το παίζει αντίθετη.."Αν το βουλώνεις και δε βγάζεις μιλιά, χάνεις τα λίγα που απέμειναν δικά σου".. Χαζομάρες! Πώς θα μπορέσει ένα ανθρωπάκι σαν κι εσένα να ανατρέψει τις στατιστικές;.. και πάλι απ' την αρχή, αγκάθι κι ύστερα μικρό μπουμπουκάκι..άλλοτε πρωταγωνίστρια κι άλλοτε κομπάρσος..Φαύλος Κύκλος..αλλά θα το παλέψεις σκηνοθέτη μου.


1 σχόλιο:

  1. αναρωτιεμαι πως δε σου εχει γραψει κανεις σχολιο σε αυτο το κειμενο.
    ειναι επιεικως εκπληκτικο..
    μπορω να με 'βρω' σε καθε λεξη και κυριως στην τελευταια προταση.."Φαύλος Κύκλος..αλλά θα το παλέψεις σκηνοθέτη μου."

    ΑπάντησηΔιαγραφή